صفحه اصلی
ارتباط با ما
تمام پست ها
RSS Link
قالب ساز
نیرو گرفته
نسل اول سينماداران ايران
21:54
شنبه 27 ارديبهشت 1399
نظرات
نسل اول
سينماداران ايران
ميرزا ابراهيم خان عکاس باشی
ميرزا ابراهيم خان صحاف باشى
(مهاجر) تهرانى (سانفرانسيسکو-اوايل 1283)
خان بابا خان معتضدى
(1366-1271) در نمايى از مجموعه تلويزيونى آغازگران، 1355
ميرزا ابراهيمخان عکاسباشى
نخستين فيلمبردار ايرانى ميرزا ابراهيمخان عکاسباشى است. او پسر احمد صنيعالسلطنه عکاسباشى دربار ناصرالدينشاه بود. ميرزا ابراهيمخان از چهارده سالگى در پاريس به تحصيل عکاسي، گراورسازى و عکاسى روى چينى پرداخت و بعد به همراه پدرش به وطن بازگشت و به خدمت مظفرالدينشاه که وليعهد بود، و در تبريز بسر مىبرد، در آمد. پس از کشته شدن ناصرالدينشاه وى در رکاب مظفرالدينشاه به تهران آمد. مظفرالدينشاه در آبان ۱۲۷۷، لقب عکاسباشى را به وى داد و خواهر همسرش زيورالسلطان طلعتالسلطنه را به ازدواج او در آورد. ميرزا ابراهيمخان در سفر نخست مظفرالدينشاه در ۱۲۷۶ همراه وى بود و در فرانسه، دستور تهيه دوربين را دريافت کرد و نخستين فيلم را در مراسم جشن گلها از مظفرالدينشاه فيلمبردارى کرد. سپس همراه شاه به ايران بازگشت.
عکاسباشى ضمن نمايش مرتب فيلم در دربار و نزد اشراف، گاهى نيز به فيلمبردارى مىپرداخت دوربين عکاسباشى دوربين مدل گومون بود که آن را هنرى ساوج لندر جهانگرد انگليسى در بازديد از قصر گلستان در ۱۲۸۰ مشاهده کرده است. ميرزا ابراهيم خان با آغاز سلطنت محمدعلى شاه جاى خود را به عبدالله ميرزا قاجار شاگرد پدرش داد و خود به زراعت و امور چاپى مشغول شد. وى به هنگام مرگ چهل و يک سال داشت.
ميرزا ابراهيم خان صحافباشى
اما نخستين گام براى عمومى شدن سينما بوسيلهٔ ميرزا ابراهيم خان صحافباشى برداشته شد. وى در سفر تجارى شش ماههٔ خود در خرداد ۱۲۷۶ با سينماتوگراف آشنا شد. صحافباشى احتمالاً پس از پايان سفرش پروژکتور نمايش را با خود به ايران آورده بوده است. وى در بازگشت به ايران نخستين سالن نمايش فيلم را در حدود مهر ۱۲۸۳ در حياط پشت مغازهاش داير کرد. اما نخستين سالن عمومى سينما در ايران را در رمضان ۱۳۲۲ هـ . ق افتتاح کرد که در خيابان چراغ گاز قرار داشت. عمر اين سينما تنها يک ماه رمضان بود. علت تعطيلى اين سالن را بعضى بدگويىهاى مردم از سينما و در نتيجه تکفير سينما از سوى شيخ فضلالله نورى مىدانند و به روايتى ديگر چون صحافباشى جزو مشروطهخواهان بوده، بر اثر درگيرىهايى که با دربار داشته و بدگويىهايى که از سينما صورت مىگرفته، بهانهاى بدست درباريان مىافتد و سينما به تعطيلى کشانده مىشود. بدنبال اين اتفاق، صحافباشى پروژکتور خود را به آرتاسش پاتماگريان (اردشيرخان) واگذار نمايد. وى پس از تحمل رنج فراوان اموال و اجناس خود را فروخت و در ۱۲۸۶ تبعيد و راهى کربلا شد و پس از مدتى به هند مهاجرت نمود.
روسى خان
دو سال پس از
ميرزا ابراهيمخان صحافباشي
، روسى خان به رواج
سينما در ايران
پرداخت. نام اصلى وى
ايوانف
بود. وى مدتى شاگرد عبدالله ميرزا بود. با آغاز سلطنت محمدعلى شاه به رياست بخش
عکاسى
دارالفنون و مقام عکاسباشى دربار دست يافت. وى مدتى بعد عکاسخانهاى براى خود تأسيس کرد. پس از تجربهٔ موفق دوروس در سال ۱۲۸۶در نمايش دو فيلم در تالار آيينه کاخ گلستان، روسىخان به اهميت تجارى
سينما
پى برد و يک دستگاه نمايش و پانزده حلقه
فيلم
را با کمک بومر از کمپانى پاته خريدارى کرد. پس از نمايشهاى خصوصى در دربار و خانههاى اشراف، سرانجام از ابتداى رمضان ۱۳۲۵ ق / ۱۲۸۶ ش به نمايش فيلم در عکاسخانهٔ خود اقدام نمود و پس از مدتى نمايش را بهطور جدىترى دنبال کرد. در اين زمان فردى بنام آقايوف نيز سالن تازهاى افتتاح نمود. از برپايى سالنهاى روسىخان و آقايوف استقبال شد و آنها کار خود را توسعه دادند. روسىخان سالن جديدى در خيابان ناصرى تأسيس کرد و بعد به روسيه رفت و يک صندوق فيلم خريد. وقتى به ايران بازگشت اهميت سينما زياد شده بود و او در انديشهٔ ايجاد سالن جديدى برآمد. اين سلان که داراى دستگاه، مولد برق و بادبزن و رستوان و بوفه بود، بعدها به
فاروس
معروف شد. روسىخان با قدرت دو سالن خود را اداره مىکرد. آقايوف و روسىخان با کارشکنىهايى که عليه هم انجام مىدادند، هر دو در سفارت روس به زندان افتادند. روسىخان پس از رهايي، سالنى در دروازه قزوين به راه انداخت که بيشتر فيلمهاى روسى نمايش مىداد. پس از پيروزى مشروطهخواهان اين سالن را تعطيل کرد و در سالن فاروس تغييراتى داد ولى نهايتاً در اواخر ۱۲۸۸ آن را نيز تعطيل کرد. پس از فرار محمدعلى شاه تهران دچار اغتشاش شد و مردم با اطلاعى که از سوابق و موقعيت روسىخان داشتند، مغازهاش را تاراج کردند. وى در ۱۲۹۱ به فرانسه مهاجرت کرد و به خدمت همسر محمدعلى شاه در آمد.
اردشيرخان
اردشيرخان
از ارامنهٔ تبريز و تاجر پارچه بود. وى در سفرش به اروپا يک دستگاه نمايش و يک گرامافون با خود به ايران آورد. در سال ۱۲۹۱ سالن خود را در خيابان علاءالدوله به راه انداخت. در سال ۱۲۹۲ اين سالن تعطيل شد و سالن تازهاى در خيابان لالهزار افتتاح گرديد. در سال ۱۲۹۶ اردشيرخان سالن خورشيد يا سينما خورشيد را افتتاح کرد، سپس در تابستان ۱۲۹۹ سينماى هواى آزاد را در خيابان اميريه تأسيس نمود. پس از آن باغى را در بين خيابان ارامنه و اميريه اجاره کرد و شروع به نمايش فيلم نمود. اما هر بار به محض به راه انداختن دستگاه برق دچار اختلال مىشد و سينما سرانجام بدستور نظميه تعطيل شد. اردشيرخان پس از اين ماجرا، فعاليتهاى سينمايىاش را رها کرد.
اردشير خان
(آرتاش پاتماگريان) (۱۲۴۲ - ۱۳۰۷)ملقب به وثوق التجار
على وکيلى
على وکيلى چهره مؤثر و سرشناس ديگرى از نسل اول سينماداران ايران است. او تاجر موفقى بود که در سال ۱۳۰۳ با سينما ارتباط يافت. او سالنهايى را افتتاح کرد و به کارش توسعه داد. وى سالن ويژه بانوان را بوجود آورد که به تعطيلى انجاميد. در اقدام بعدى سالنى را به خانمها و آقايان اختصاص داد و بالکن را به بانوان مختص نمود اما اين حرکت نيز ناموفق ماند. او با ابتکار و پشتکار فوقالعادهاش، سالن تازهاش، سينما سپه را آماده کرد و ارکسترى را براى ايجاد تنوع به استخدام در آورد تا در فواصل نمايش فيلمها، آهنگهاى ايرانى بنوازند. در اقدام بعدي، وکيلى به فکر ترجمه فارسى فيلمها افتاد و آن را با
خان بابا معتضدى
در ميان گذاشت و لابراتوار خان باباخان فعال شد. اما اين اقدام نيز ثمرى نداشت. وکيلى پس از انتشار دو شماره از مجلهٔ سينما و نمايشات، درگير فعاليتهاى دولتى شد و از فعاليتهاى سينمايى و سينمادارى کناره گرفت.
على وکيلى
خان بابا معتضدى
سومين فيلمبردار
تاريخ سينماى ايران
، خان بابا معتضدى است. در دوران نوجوانى وى که سينما در حال شکل گرفتن بود، با علاقه آن را پيگيرى مىکرد. وى براى تحصيل به فرانسه رفت و آنجا با پسر رئيس کمپانى
گومون
آشنا شد و در آنجا دعوت بکار در استوديو شد. او طى دو سال فعاليت در استوديو، به فنون فيلمبردارى و چاپ آشنايى پيدا کرد. و هنگام بازگشت به ايران، مقدارى لوازم فيلمبردارى از رئيس کمپانى گومون دريافت نمود. در اولين اقدام، خان بابا معتضدي، شرايط را براى استفاده بانوان در نمايشهاى ويژه فراهم کدر که با استقبال مواجه گرديد. سپس به فيلمبردارى روى آورد. سپس به دربار دعوت شد. و با آغاز حکومت پهلوي، فعاليتش را در عرصه فيلمبردارى از مراسم و فعاليتهاى مختلف افزايش داد. پس از چندى در فروردين ۱۳۰۷ به پيشنهاد کلنکل علىنقى وزيرى در مورد ايجاد سينمايى خاص بانوان، به سينمادارى روى آورد. اين سالن، سينماى صنعتى نام داشت و در خيابان لالهزار قرار داشت. با حريق مهر ۱۳۰۷ سينما دچار تعطيلى شد. سپس سينماى پرى را افتتاح کرد. سپس تصميم گرفت در جنوب شهر (مولوي) سينمايى داير کند. وى بعدها سه سينماى ديگر در گلوبندک بنام سينما گلوبندک، در ميدان حسنآباد بنام ميهن و در خيابان شاهپور، چهارراه مختارى بنام کشور (بعداً به شهره و بعد به اورانوس تغيير نام داد) افتتاح کرد.
صفحات
درباره وبلاگ
ورود
شناسه :
رمز :
برای
عضویت
اینجا کلیک کنید
رمز عبور را
فراموش
کرده اید ؟!
آرشیو مطالب
آمار سایت
افراد آنلاین : 1
بازدید امروز : 5
بازدید دیروز : 4
بازدید این هفته : 13
بازدید این ماه : 52
بازدید امسال : 195
بازدید کل : 4209
تعداد پست ها : 75
تعداد نظرات : 0
تبلیغات
کد تبلیغات
آخرین مطالب
Cinema of Iran
سینمای ایران
iran history cinema
آیدین آغداشلو
اشکان صادقی
افشین زی نوری
اميرمحمد صمصامي
ایرج ناظریان
بهروز افخمی
حمید سمندریان
پشتیبانی
Powered By
Rozblog.Com
تمامی حقوق برای گالری عکس cinemairan محفوظ است و هرگون کپی برداری از طرح سایت پیگرد قانونی دارد .
قدرت گرفته از
بلاگ یو